Vandaag was het tijd voor een CT-scan. Om goed alles in kaart te brengen in je lijf gieten ze je vooraf vol met contrastvloeistof. Dit bewuste "sapje" smaakt eigenlijk net zo als het klinkt en is dus eigenlijk niet weg te douwen.
Uiteraard mocht ik mezelf er anderhalve dag van tevoren al mee voltanken en op de dag zelf lekker extra veel. Met een scheut limonade was het binnen te houden dus mij hoorde je niet.
Mijn darmen, maag en andere organen die herrie kunnen maken wanneer gewenst des te meer. Want die troep krijgt met name mijn maag zo hard aan het brullen dat mijn katten niet meer op schoot durven en ik mezelf per ongeluk wakker maak met het geluid van een kapotte uitlaat (mn darmen en maag hebben ruzie ofzo?).
Vol goede moed ging ik dan ook naar mijn afspraak want je kunt het maar gehad hebben dacht ik zo. Als ik alles eruit heb geplast is alles weer normaal.
Gelukkig was ik snel aan de beurt en
Wees een vriendelijke broeder me naar mn kleedhok. Meteen viel me op dat hij bij alles verkleinwoordjes gebruikte (wat in mijn ogen echt niks schattiger of minder ernstig maakt) "U mag uw beha'tje (hoezo, zo klein zijn ze nou ook weer niet) uittrekken, kettinkje (ehm, bedoel je die enorme pendant aan die kolossale ketting a la B.A.?) moet af, oorbelletjes heeft u niet in zie ik dat is mooi (he fijn ik voel me weer 12)". Ik bedankte hem en vroeg of ik mn jurk op mn heupen mocht laten zakken of dat ik in mn onderbroek moest. Inmiddels ben ik namelijk wel over de gêne van het naakt zijn heen in een ziekenhuis. Het zijn tenslotte professionele mensen die elke dag alle soorten naakt zien.
De arme kerel, kreeg echter meteen rode koontjes na mijn vraag en deelde mee dat ik beslist mijn jurkje weer aan kon trekken zonder beha'tje en dat ik het onderbroekje (ok ok, in dit geval is het prima, ik heb liever een kontje dan een reet) aan mocht houden. Maar toen ik eenmaal in de scanner lag, viel mijn oog op de kraaltjes op mn jurk. Ik besloot het te melden en inderdaad dit was wel een probleem.
Waarop ik aanbood mijn jurk dan maar gewoon uit te trekken.
De preutse broeder wist niet hoe snel hij moest rennen naar een kast voor een vormeloze zak van mintgroen katoen. Want ik moest me tenslotte wel bedekken, om te voorkomen dat ik me niet ongemakkelijk ging voelen volgens de beste man.
Verplegers zijn daar toch wel aan gewend dacht ik eigenlijk. Volgens mij kijken ze echt niet naar je blubberrandje of je lelijke witte benen. Je zou denken dat die mensen het naakte lichaam vooral zien als een klinisch fenomeen. Ze verschonen immers ook bejaarden en kijken naar vagina's waar babies uit komen of net uitgekomen zijn wanneer ze de ontplofte egel in kwestie mogen verzorgen.
Aandoenlijk was het echter wel, dat de man waarschijnlijk direct een vunzig beeld van me had omdat ik waarschijnlijk over kwam alsof ik niet kon wachten om mn knopen (tieten) te flashen.
Gedag leek hij liever niet te zeggen dus toen het onderzoek klaar was maakte hij zich snel uit de voeten. Dan is het nu dus alleen nog wachten op de uitslag, die hoor ik als mijn favoriete dokter terug is van vakantie.
En dan nu maar hopen dat het niet allemaal overnieuw moet....want die contrastvloeistof zou ik zo ruilen met mn vader zn bidon met dreft.....
