ADHD Welnee deel 2

Ik vergeet met grote regelmaat waar ik mn sleutels heb gelaten,
Mn rijbewijs verlopen, ik had het echt niet in de gaten.
Soms kom ik 's avonds thuis en zie ik tot mijn grote schrik;
het koffiezetapparaat nog aanstaan en dat is dus typisch "ik".
Ik zet mijn wekker elke avond,
Maar ik kom er zelden direct uit...
Het was gister veel te laat en die wekker is echt veel te luid.
Alles doe ik morgen echt,
Maar dat lukt me eigenlijk helemaal nooit...
Het "ik doe het morgen" is mijn synoniem voor "ik doe het heus wel, ooit".
Ik vergeet meestal ook te tanken, rijd door tot zelfs het lampje niet meer brandt...
Dat is op zich niet zo'n probleem tenzij je zonder pinpas en benzine in de onbewoonde wereld strandt...
Ik heb het altijd druk en ik maak hele rare dingen mee,
Als mijn dag eigenlijk heel saai was eindigd deze rustig met mijn mobiel in de wc.
Mensen die mij niet kennen zien me aan voor hallucinerende idioot;
Omdat ik zeg dat ik een broer heb die kan vliegen en het nog helemaal wil gaan maken voor mn dood...
Dit zijn slechts een paar van die dingen die me maken tot wie ik ben,
En als niemand dat kan waarderen is dat prima want ik ben mijn eigen allergrootste fan ;)

Even stilte aub...

Na een drukke dag aftaaien in de trein met een boek en zonder herrie. Even lekker wegdrijven van het luidruchtige alledaagse geruis. Gepraat, geschreeuw en geroddel of bemoeienis van mensen die zich ongevraagd in je gedachtenstroom mengen.

Daar heeft de NS iets op bedacht:
namelijk "de stiltecoupé".

Jammergenoeg snapt de reiziger helemaal niks van dit concept. Dan heb ik het in vrijwel alle gevallen over het type reiziger van middelbare leeftijd die in geen enkel geval kan of wil lezen en zich niet aan regels kan of lijkt te willen houden.

Wanneer je deze eigenwijze dames en heren van Middelbare leeftijd wijst op het feit dat ze zich in een speciaal ontworpen stiltecoupé bevinden. Hebben ze er overduidelijk geen enkele boodschap aan, halen ze zelfs hun schouders op of lachen je uit wanneer ze zich in een kudde meereizende pre-pensioeners bevinden.

Ik persoonlijk vraag me dan af of ze soms hun hele leven volgens de regels hebben geleefd. Is dit dan misschien hun variant van "losbandig" of "eens ff lekker overal schijt aan hebben" is. Óf hebben ze gewoon simpelweg net 1 hersencel teveel  welke de dames en heren er nog nét van kan weerhouden om naast de verbale stront ook nog in hun broek te poepen en informatie te verwerken op de juiste wijze.

Ik verwachtte meer van de doorgewinterde 55 plussers. Meestal zijn dit namelijk precies het soort mensen wat maar al te graag roept dat de jeugd van tegenwoordig geen respect meer heeft.
Daar hebben ze dan wel een punt, ik heb namelijk inderdaad geen respect voor mensen die zich ervan bewust zijn dat ze andere mensen storen op de enige plek waar je gewoon je muil moet houden. Of je nou oud bent of niet.

Een boek lezen in de stiltecoupé is wat mij betreft moeilijker (zeg maar gerust een onmogelijke taak) dan in een gewone coupé. Daarbij merk ik dat ik in mn opgefoktheid vanwege de hardnekkigheid van de semi-bejaarde babbelkousen mezelf zowat een hersenbloeding schenk.

Ik baal dus van de NS. Want hoewel het natuurlijk de plicht is van de reiziger zn bek te houden in de stiltecoupé, doen ze zelf weinig om het beleid te waarborgen voor zover ik weet.

Oplossingen zijn er volgens mij genoeg. Mensen die veel reizen met openbaar vervoer en zich ook ronduit storen aan dit probleem zijn volgens mij best bereid er iets voor te betalen of er een extra handeling voor uit te moeten voeren.

Ik stel voor dat je bijvoorbeeld een code nodig hebt om een stilteruimte te kunnen betreden welke je voor een meerprijs of simpel via een sms'je kunt bemachtigen.

Wat mij betreft verkopen ze een maandkaart die je moet scannen bij de ingang voor een paar euro (welke ook als extra optie op een ov-chipkaart met abonnement aangeboden kan worden).
Voor mijn part verven ze die coupé een andere kleur en doen ze er dimlicht in.

Als dat allemaal niet werkt kunnen ze er ook nog voor kiezen simpelweg een vuilniszak leeg te kiepen in de stiltecoupé.
Vorige week bevond ik me in een hele ranzige stiltecoupé en daar was het dan wel te vies om iets aan te raken maar je kon er wel een speld horen vallen.

Mocht de NS het naar mijn idee "hardnekkige probleem" aan willen pakken bied ik geheel gratis en vrijblijvend mijn diensten aan mee te denken naar een oplossing. Ze kunnen me dan mailen naar: liesbeth@evesfall.nl

Tot die tijd raad ik elke stilteliefhebber een stel goed dempende gehoorbeschermers aan en een heleboel geduld.

Zwarte piet wel of niet

In spanning lagen we doodstil in bed te hopen dat we het paard zouden horen lopen op het dak en op 5 December zaten we mierzoet op de bank te wachten op het keiharde gebons op de deur. Hoewel je groen en geel zag van angst; want piet was toch een beetje indrukwekkend; was de spanning enorm. Hoeveel kadootjes zouden er dit jaar voor mij in de zak zitten?

Hoewel ik alleen leuke herinneringen heb als ik terugdenk aan mijn jeugd-sinterklaasvieringen zijn er weinig mensen die er nog zin in hebben dit jaar. Als ik tenminste afga op de huidige berichtgevingen van de
anti-pietenbeweging en de sinterklaastraditieaanhangers onder mijn facebook en twittervriendjes.

Negeren heeft geen zin meer nu dit onderwerp op elk nieuwsoverzicht op mn sociale media toch wel drastisch de boventoon begint te voeren.
Het overwaaien is nog niet aan de hand en hoewel ik probeer in dit geval niet extreem anti of pro te zijn vallen mij wel een aantal puntjes op in deze kwestie.

Allereerst zie ik dat er weinig mensen transparant zijn en beide partijen begrijpen of willen begrijpen.
Mensen die niks zeggen zijn denk ik bang om de haters op hun tenen te trappen en de doorgewinterde lover (die in augustus blij de eerste voorraad pepernoten insloeg ;) roept heel makkelijk onbedoeld kwetsende dingen over racisme waar hij eigenlijk totaal niets vanaf weet.
Correct me if I'm wrong, maar tenzij je afstamt van een bevolkingsgroep die eeuwenlang is onderdrukt weet je gewoon niet waar je het over hebt.

Ik kan me ergens wel voorstellen dat Sinterklaas met zijn "knechten" een doorn in het oog is bij mensen die de achtergrond van generaties geleden nog voelen. Maar aan elk verhaal zit wel twee kanten en
het valt me ook op dat de mensen die met hart en ziel tegen zijn, zich weinig of niet in de materie verdiept hebben waar Sinterklaas nou eigenlijk vandaan komt.
De oorsprong van onze Sint gaat namelijk veel verder terug dan de meeste mensen weten. Toen waren er nog geen stoomboten en Dieuwertje Blok was ook nog niet geboren.

Voor beide groepen valt wel wat te zeggen  maar ik lees zoveel haat en ik vind het echt zonde.
Ik ben katholiek opgevoed en daar hoorde sinterklaas bij, het verhaal van de goedheiligman die kindertjes in de kindertehuizen voorzag van voedsel en kleding of een kado en zelfs zorgde dat arme meisjes toch konden trouwen omdat hij ze voorzag van een bruidsschat. Of jullie het nou leuk vinden of niet niet, zelfs sinterklaas en zn knecht hebben een religieuze oorsprong (even los van de discussie of piet nou wel of niet door de beugel kan). Daarom heb ik er wel een beetje moeite mee dat er mensen zijn die ongefundeerd roepen dat Sinterklaas niet vergeleken mag worden met andere (van oorsprong) religieuze feesten en dat we dus eigenlijk zonder zeuren moeten kappen met onze traditie.

Verschillende legendes staan aan de grondslag van Sint-Nicolaas als beschermheilige van kinderen. zoals elk gebruik wat al eeuwen bestaat, verbastert zoiets met de jaren (ik gok zomaar dat ten tijden van het allereerste Suikerfeest niemand geld aan kledingstukken gespeld kreeg of sla ik nu volledig de plank mis) en je kan natuurlijk ook gewoon iedereen in zn waarde laten en lekker niet meedoen als je het niet begrijpt of er niet achter staat.

Hier een klein stukje geschiedenisles: Sinterklaas was een turk, IN MIJN OPINIE klopt het beeld van "blanke slavendrijver" dus sowieso niet. en is die verbastering van roetzwarte schoorsteenvegers die grappen maken, acrobatencapriolen uithalen, rommel maken in je huiskamer en in het klaslokaal lang niet zo boosaardig en racistisch bedoeld.
Als je eeuwen terug gaat of gewoon even Wikipedia raadpleegt ontdek je al gauw dat Sinterklaas een heus kinderfeest is en altijd is geweest.

Een kind is wat mij betreft een blanco doek, uitzonderingen daargelaten hebben de meeste kinderen geen vooroordelen en leggen kinderen ook het verband helemaal niet met iemand zn huidskleur en de "baas"die dan toevallig een andere huidskleur heeft.
In elk geval mijn kinderen weten dat piet zwart is geschminkt, een maillot en handschoenen draagt en hebben nog nooit aan iemand met een tintje gevraagd of hij of zij sinterklaas goed kent.

En daarom ben ik dus wel verbaasd over de discussie of piet nou wel of niet mag blijven.
Het verhaal is gebaseerd op een gebeurtenis in de geschiedenis, we kunnen er een mooier sprookje van maken en zeggen dat de sint geen knecht had of dat hij roze of blauw was maar dat veranderd natuurlijk helemaal niets aan het verleden.

Ik vind het ook vrij drastisch om iets af te schaffen omdat "probleem" denk ik grotendeels zit in het feit dat sommige ouders hun kinderen asociaal opvoeden; het okee vinden dat hun kinderen lukraak aan elke niet blanke persoon vragen wanneer hij of zij zn schoen mag zetten. Ik wil zeggen: neem het niet te serieus en kijk ook naar de leuke dingen, zoals dat lachende kindergezichtje als piet een handje peternoten toestopt en zegt dat hij of zij lief is geweest.

Om nog niet te spreken over de rommel die we gaan krijgen als we alle teksten van de kinderliedjes moeten aanpassen en het feit dat straks alle vrijwillers van de ouderraad en brandweer niet meer piet kunnen spelen bij hun eigen kinderen, piet wordt wel een stuk makkelijker herkenbaar met een licht kleurtje op zn toet vermoed ik zomaar.

Of je nou anti bent of pro, lees toch eens waar sinterklaas nou echt vandaan komt, het is best wel leuk om te weten hoe iets zat. Al is het maar zodat je je beseft dat je kleine niet perse een playstation in zn schoen hoeft te krijgen, dat een snoepje of een mooi potlood ook al een lach op een kindergezichtje tovert.

Ik vier het zowieso gewoon zoals we dat al jaren doen, ik ben namelijk waanzinnig goed in Sinterklaasgedichten schrijven. Haters raad ik aan om het sinterklaasjournaal gewoon te vermijden, voor je het weet is het weer voorbij. 

 http://nl.wikipedia.org/wiki/Sinterklaas#Nicolaas_van_Myra

Preutse broeder

Vandaag was het tijd voor een CT-scan. Om goed alles in kaart te brengen in je lijf gieten ze je vooraf vol met contrastvloeistof. Dit bewuste "sapje" smaakt eigenlijk net zo als het klinkt en is dus eigenlijk niet weg te douwen.

Uiteraard mocht ik mezelf er anderhalve dag van tevoren al mee voltanken en op de dag zelf lekker extra veel.  Met een scheut limonade was het binnen te houden dus mij hoorde je niet.

Mijn darmen, maag en andere organen die herrie kunnen maken wanneer gewenst des te meer. Want die troep krijgt met name mijn maag zo hard aan het brullen dat mijn katten niet meer op schoot durven en ik mezelf per ongeluk wakker maak met het geluid van een kapotte uitlaat (mn darmen en maag hebben ruzie ofzo?).
Vol goede moed ging ik dan ook naar mijn afspraak want je kunt het maar gehad hebben dacht ik zo. Als ik alles eruit heb geplast is alles weer normaal.

Gelukkig was ik snel aan de beurt en
Wees een vriendelijke broeder me naar mn kleedhok. Meteen viel me op dat hij bij alles verkleinwoordjes gebruikte (wat in mijn ogen echt niks schattiger of minder ernstig maakt)  "U mag uw beha'tje (hoezo, zo klein zijn ze nou ook weer niet) uittrekken, kettinkje (ehm, bedoel je die enorme pendant aan die kolossale ketting a la B.A.?) moet af, oorbelletjes heeft u niet in zie ik dat is mooi (he fijn ik voel me weer 12)". Ik bedankte hem en vroeg of ik mn jurk op mn heupen mocht laten zakken of dat ik in mn onderbroek moest. Inmiddels ben ik namelijk wel over de gêne van het naakt zijn heen in een ziekenhuis. Het zijn tenslotte professionele mensen die elke dag alle soorten naakt zien.

De arme kerel, kreeg echter meteen rode koontjes na mijn vraag en deelde mee dat ik beslist mijn jurkje weer aan kon trekken zonder beha'tje en dat ik het onderbroekje (ok ok, in dit geval is het prima, ik heb liever een kontje dan een reet) aan mocht houden. Maar toen ik eenmaal in de scanner lag, viel mijn oog op de kraaltjes op mn jurk. Ik besloot  het te melden en inderdaad dit was wel een probleem.
Waarop ik aanbood mijn jurk dan maar gewoon uit te trekken.

De preutse broeder wist niet hoe snel hij moest rennen naar een kast voor een vormeloze zak van mintgroen katoen. Want ik moest me tenslotte wel bedekken, om te voorkomen dat ik me niet ongemakkelijk ging voelen volgens de beste man.

Verplegers zijn daar toch wel aan gewend dacht ik eigenlijk. Volgens mij kijken ze echt niet naar je blubberrandje of je lelijke witte benen. Je zou denken dat die mensen het naakte lichaam vooral zien als een klinisch fenomeen. Ze verschonen immers ook bejaarden en kijken naar vagina's waar babies uit komen of net uitgekomen zijn wanneer ze de ontplofte egel in kwestie mogen verzorgen.

Aandoenlijk was het echter wel, dat de man waarschijnlijk direct een vunzig beeld van me had omdat ik waarschijnlijk over kwam alsof ik niet kon wachten om mn knopen (tieten) te flashen.

Gedag leek hij liever niet te zeggen dus toen het onderzoek klaar was maakte hij zich snel uit de voeten. Dan is het nu dus alleen nog  wachten op de uitslag, die hoor ik als mijn favoriete dokter terug is van vakantie.
En dan nu maar hopen dat het niet allemaal overnieuw moet....want die contrastvloeistof zou ik zo ruilen met mn vader zn bidon met dreft.....

Soms is niks zeggen gewoon de beste oplossing ^^

Je moet uitkijken met wat je zegt en hoe je je gedraagt in sociale kringen wordt me regelmatig op het hart gedrukt.

Want voor je het weet, snelt je imago je voorbij en jojo je vervolgens heen en weer van "onzeker" (ik zeg ten slotte altijd wat ik denk of vind, kritische of negatief op te vatten opmerkingen blijven nou eenmaal erger hangen en vrouwen vinden het doorgaans fijn om dan te zeggen dat zo iemand onzeker of jaloers is)....

Naar "dominant" (ook ik heb wel eens een kutdag waarop ik eens alleen maar over ik, ik en nog eens ik wil praten en geen zin heb in iedereens levensverhaal), dan naar "bijdehand" (ja ik weet van alles een beetje dankzij discovery ook al heb ik niet gestudeerd en ik verzin die shit dus niet zul je zien als we gaan googelen wie er gelijk heeft ;)

Naar "arrogant" (omdat ik soms in mn eigen wereld zit en dan niemand meer zie of hoor)....

En via "Irritant" (ja ik word regelmatig moe van mezelf en nee mn pilletje is nog niet uitgewerkt, sommige dingen weiger ik gewoon aan te passen dat heet "karakter") weer terug richting "onzeker".

Nou interesseert het me eigenlijk niet zo wat mensen die mij niet kennen van me vinden, want als je een beetje aan me gewend ben ben ik best leuk al zeg ik het zelf.

Maar die irritante types die al een mening over je hebben die alleen maar is gebaseerd op je uiterlijk hebben op de een of andere manier altijd toch een soort invloed op mn humeur.

Ik verlaat mijn huis niet zonder make-up op mn gezicht namelijk... desnoods smeer ik nog ff snel wat op tijdens het rennen met alle zooi en kroost naar de auto 's morgens.

80% van mn kleding bestaat uit rokjes of jurkjes, niet omdat ik een MILF wil zijn maar gewoon omdat ik broeken onhandige dingen vind die niet passen bij mijn leefstijl (probeer maar eens snel te douchen, het afdrogen te skippen ivm tijdgebrek door foute planning en dan een skinny aan te trekken. Dat is gewoon NIET MOGELIJK zonder talkpoeder, en dat geeft van die rare vlekken.. alsof je het hele jaar door oliebollen eet met teveel poedersuiker).

Daarbij kan ik je vertellen dat ik graag heel dramatisch in kleine parkeerplekjes parkeer zo dicht mogelijk tegen irritante roze of lila brommobieltjes met een compleet belachelijk kenteken waar kreten op staan als "tha bitch" of "milfmobiel" en er geen moeite mee heb mn kids 4x in de week over te laten blijven omdat ik anders alleen nog maar hectisch heen en weer aan het rennen ben.... Ik heb zelf namelijk ook nog een leven.

Laten we eerlijk zijn...dat zijn natuurlijk niet direct de kenmerken van een toegewijdde moeder die haar leven graag in de wacht zet tot de kids zichzelf scheren en dat ontgaat de moeders die zijn vergeten ooit nog in de spiegel te kijken dus niet.

Er is dus zo'n type die ik regelmatig tegenkom en meestal wisselen we dan betekenisvolle blikken in plaats van woorden (ik die van "praat niet tegen me want je bent een trut ik lach alleen vriendelijk omdat dat hoort in het openbaar" en zij die van "eigenlijk wil ik hoofdschuddend naar je kijken want wat kijk ik toch op je neer") en fantaseer ik hoe ik haar ff vertel wat voor stoffige doos ik haar eigenlijk vind.

Zo kwam ik haar vandeweek dus ook tegen, en meestal loop ik zo snel mogelijk door omdat ik mn eetlust niet wil verzieken.

Nou moet je je dus een vrouw voorstellen die 6 jaar na dato nog steeds klaagt over haar achtergebleven zwangerschapskilo's, iedereen op de hoogte houdt van het wilde vlees en de waterwratten die zijzelf of wie dan ook (want ik haak meestal af bij dat onderwerp) moesten laten verwijderen, een bermuda draagt met witte orthopedisch verantwoordde instappers, tuniek met bloemen maar wel een wit onsexy hemd eronder en een "handig" kort koppie.

Plukjes shag die onder uit haar armpitten koekeloeren (waar je niet naar wil kijken maar wel naar móet kijken en dat is super voor de lijn!) en als ze al een bh draagt is het vast een sportbeha, want er is geen duidelijk onderscheid tussen haar pens, borsten en enorme kamelenteen.

Facebook vindt ze maar raar en ze heeft na 4 jaar twijfelen eindelijk hyves aangemaakt en haar Nokia 3310 voldoet nog prima want die kan tenminste in een hoesje met een plastic raampje tegen vette vingers aan je broekriem prijken. Daarnaast vindt ze het maar raar dat er werkende moeders bestaan, droogt ze alles af met de hand want mensen met een vaatwasser zijn lui en bekakt en ruikt ze altijd naar een mix van groene zeep, een overdosis wasverzachter en kaakjes.

Ze heeft nooit wat "hips en happing" te melden zoals ze zelf alles noemt wat op dat moment al oud nieuws is en jezelf mooi maken vindt ze maar oppervlakkig, haar mening is verder ook de enige juiste en alles waar ze geen verstand van heeft vindt ze maar tijdverspilling, onzin of "apart".

Nu had ze zelf van de week blijkbaar een nieuw woord geleerd, maar al had ze Google gesnapt of met normale mensen omgegaan had ze de juiste betekenis gekend.

Zo kwam het dus, dat ik ineens met mn mond open stond te luisteren toen ze vertelde dat ze laatst met haar "fling" die ze via marktplaats had leren kennen samen met haar man nieuwe gordijnen voor de slaapkamer uit waren wezen zoeken bij de kwantum.

Dit verhaal ging vervolgens als een lopend vuurtje. Maar ik snapte er niks van en vroeg toen alle roddeltozen gingen doen waar ze goed in zijn, wat ze bedoelde met "fling". Waarop ze met een toontje alsof ze het tegen een kleuter had aan me uitlegde dat dat een hip woord is voor "kennis"...

Natuurlijk heb ik dat lekker zo gelaten... Het is immers niet aardig om impulsief te zeggen waar het op staat toch?
Correct me if I'm wrong....

Woorden

Duizend keer herhaal ik in mijn hoofd jouw woorden
Alsof de betekenis niet eerder duidelijk was
Onduidelijk aan wie zij toebehoorde...
Ik jouw ontbrekende onverdeelde aandacht mis, nu pas.
woorden die hun doel leken te missen
Waarvan een duidelijk verklaring tot de dag van vandaag ontbreekt
Maar eenmaal uitgesproken, nooit meer uit mn hoofd te wissen,
Ik hoop zo dat het jouw ook steekt
Mn hoop is vervlogen
Het is nu echt te laat
De woorden die je koos
Breken voorgoed onze rode draad
Zelfs als er een weg terug is,
Is alles kapot en niet meer ongedaan te maken
Mijn hart beschadigd
Liefde in slaap gesukkeld om nooit meer te ontwaken

Liesbeth Cordia

"Maassluise roofbende op heterdaad betrapt"

Het heeft even geduurd, maar de zaak rondom het mysterie is dan eindelijk opgelost.

Al weken werd het normaal zo rustige Maassluis in de greep gehouden door een reeks misdrijven welke op zn zachtst gezegd nogal "vreemd" te noemen waren.

Zonder enig spoor verdwenen er namelijk koekjes, broodjes en eierkoeken. De dieven leken een vreemde voorkeur te hebben voor gluten- en/of tarwevrije producten.

Hoewel alle middelen werden ingezet om de dieven op heterdaad te betrappen, ontbrak elk aanknopingspunt en werd het onderzoek vorige maand dan ook stilgelegd i.v.m. een doodlopend spoor.

Een 28-jarige maassluise moeder van drie betrapte de bende op heterdaad in haar eigen woning;

"Ik schrok me natuurlijk kapot en kon mijn ogen niet geloven! Met mijn handdoek om mn heup kwam ik nietsvermoedend uit de douche toen ik gestommel hoorde in de woonkamer. Ik besloot polshoogte te nemen en was natuurlijk ontzettend geschokt toen ik de dieven op de grond achter mijn tafel een spelteierkoek zag verorberen", aldus de heldin.

De hulpdiensten waren snel ter plaatse en in afwachting van hun vervolg kunnen de maassluizers weer rustig ademhalen.

Voor Liesbeth Cordia, de 28-jarige vrouw uit Maassluis die de rovers heeft ontmaskerd is binnenkort een huldiging in haar woonplaats waar ze een lintje zal ontvangen voor haar heldendaad.

Zacht eitje

Met een brok in mn keel rijd ik terug naar huis.

In de buurt van de studio a.k.a. het Eve's Fall thuishonk zit een stukje bos/moeras (zo bleek) naast een autoweg.

Dit is een behoorlijk druk stuk weg daarom schrok ik me dood toen ik plots een koddig klein felixkitten zag oversteken richting moddergebiedje.

Vanmiddag zat ik namelijk nog te mijmeren over een nieuwe kitten, als speelmaatje voor mijn kleine rode schatje. Dit leek het lot, dit zwerfkatje moest ik redden van het hobobestaan.

Nog steeds gaat er geen dag voorbij zonder dat ik denk aan mijn kleine rode vriend die in april 2012 onder de wielen van een grote gemene auto terecht kwam. Des te groter was mijn angst dus dat zoon kleine lieve babypoes dit zelfde lot te wachten staat.

Ik raapte mn moed dus bij elkaar, slingerde mn auto aan de kant en liep op mn hoge hakjes met toevalligerwijs niet handige kittige outfit (lees: als je iemand in zo'n kort rokje langs een druk kruispunt ziet lopen vraag je je af of ze aan het werk is) richting natuurgebiedje, waar ik vervolgens met mijn rechterbeen tot mn knie in een modderpoel wegzakte waardoor ik even bang was mn schoen voor eeuwig te verliezen.

Ik trok mn been uit de zompige hoop modder (of paardenstront, wie zal het zéggen) en op het moment dat ik daar zo alléén in het verlaten gebied stond met mn modderige been bedacht ik me dat dit een slecht idee was en ik zei snel een schietgebedje in de hoop geen potloodventers tegen te komen.

Klein bang poesje had me inmiddels gezien en maakte zich snel uit de voeten richting de duisternis.

Toch zag ik hem of haar zitten en begon ik (lekker infantiel) geluiden te maken waar mijn brave afgerichtte wij-geven-zelfs-een-high-five in ruil voor blikvoer -kattenbeesten altijd direct blij op reageren. Dit katje, voor zover ik wat kon zien leek te denken: "is niet helemaal van deze wereld"....

Voor ik het wist hoorde ik mezelf zelfs zeggen "kom maar schatje, MAMA (???!) is er om je te redden! Ik wil voor je zorgen!" maar helaas mijn pogingen om dit kleine poepie te vangen met gevaar (cordiaans overdrijven) voor eigen leven waren zinloos.

Ik wilde de hoop niet opgeven maar elke stap dichter bij de kleine schat zorgde ervoor dat hij verder bij me vandaan rende tot ik er een geen idee hoe diepe greppel voor moest oversteken...dit leek me geen goed plan maar wat voelde ik me rot dat ik niets voor hem of kon doen.

Ik had em zooo graag willen redden, de kleine kat een thuis willen geven. Natuurlijk resulteerde dit kleine avondtuur dus in een emo-episode in de auto terug. Wat was 2012 eigenlijk een kutjaar.

Niet voor niets had ik besloten er geen speciaal blogje aan te wijden; naast het verlies van mn kleine rode vriend, mn operatie en algemene gezondheid, mn vader die zichzelf bijna doodreed en later epilepsie bleek te hebben, mn kleine meid met dr allergieën, mn man die te horen kreeg dat zn baan aan een draadje hangt ivm de derde ronde bezuinigingen en nog wat kleine tegenslagen had ik geen zin om dit nogmaals uitgebreid op te gaan rakelen in een blog waarin ik dan fantaseer dat 2013 zoveel anders gaat zijn...

Feit is dat ik het niet weet, al heb ik vast 1 jammerlijk feitje voor het lijstje: ik ben een zacht ei, misschien ga ik morgen wel terug met kaplaarzen en een regenpak om mijn lotsbestemming te vervullen en dat poesje te redden.
Wie helpt?