Voor de 2e keer je OV-chipkaart verliezen is 1 ding. Vergeten dat je ergens met de auto was is het bewijs dat je toe bent aan een break.
Gisteren was zo'n dag waarvan je eenmaal thuisgekomen van bijkomt en blij bent dat je hem met slechts een paar kleerscheuren hebt overleefd.
Maar dan heb je altijd "the day after".
Deze kun je het beste vergelijken die kater na een avond flink tanken als je heel vroeg uit bed moet.
Toen ik vanmorgen naar het station liep vroeg ik me dan ook hardop af waarom ik eigenlijk niet gewoon had gedronken gisteren. Want onderweg naar het station viel me op dat mijn auto nergens stond.
Na wat gekraak met mn slapende hersenen (die volgens een shabby iq-test op Facebook met een IQ van 170 geen enkel kraakje zouden moeten vertonen tijdens dit bewuste denkproces, ik denk dat die score daarom enigzins verwaarloosbaar is en ik misschien net genoeg werkende hersencellen heb die me nog net ervan weerhouden niet in de mn broek te poepen) wist ik het wéér.
Ik had gisteren de kinderen naar school gebracht met de auto en moest meteen door naar het station waar ik luidpuffend met mijn conditie van een stacaravan op het nippertje de trein wist te halen door als een idioot met zwabberende armen (al rennend mijn tas dichtdoen en mezelf 3x bedenken of ik de auto wel op slot had gedaan en mn OV wel present was) en platvoetrenpasje.
Eenmaal in de trein kreeg mijn lijf een soort aanval (wat overkomt mij! Was dit inspanning???!) waarin al mn spieren (ook die waarvan ik het bestaan niet wist) begonnen te trillen (ô.a. mn oogleden) en al het rood wat je kunt hebben direct concentreerde op mijn gezicht. Met die op als een boei kwam ik uiteraard een moeder van school tegen en schaamde ik me nog een beetje extra.
Goed mn auto stond dus nog bij het station en gevonden voorwerpen op centraal doet niet aan anonieme kaarten teruggeven. Ook niet als je het kaartnummer hebt omdat je je transactiebonnetjes bewaard.
Dat word vanavond dus drinken....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten