zo te zien is dit wat ik nu doormaak dus een cyclus ;)
"Cave of blunders..."
11 nov 2011, 18:03
Soms ben ik in mijn hoofd een beetje druk,
ok dat is het grootste understatement ever... maar wanneer ik dus zo'n periode doormaak waarin alles druk en tegelijk is,zijn mijn hersenen een grote soort bermudadriehoek of gapende grot waarin een hoop informatie voornamelijk verloren lijkt te gaan.
Zo ben ik al weeeken dagelijks (drie keer) mijn sleutels kwijt, vergeet ik weer alle soorten afspraken (o.a. bij het consultatiebureau *schaam*) en wil het zelfs voorkomen dat ik rond 3 uur snachts ineens denk: oja, slapen is ook nog handig (maar ik heb nog zoveeeel te doen!).
Ook de organisatie in mijn mothership (lees: luiertas) is enigzins "rommelig" te noemen (SHIT! heeft iemand een tissue? mijn baby spuugt haar fles over me heen, maar ik ben slabbetjes, spuugdoekjes, billendoekjes en schone kleren vergeten....juist #ontaard)
Maar naast het feit dat ik dingen vergeet, ga ik ook in het dagelijks leven gebukt onder mijn lichtelijk chaotische brein. Meestal beginnen mijn hersenen dan namelijk pas met denken als de woorden mijn mond al hebben verlaten... nou ben ik doorgaans al weinig subtiel (wat vind je van mijn jurk? ja... je had beter een vuilniszak aan kunnen trekken) maar waar normaal gesproken de mensen waar ik mee ben last hebben van plaatsvervangende schaamte omdat ik alles roep wat er in me opkomt, zo krijg ik zelf momenteel ook wel roze wangetjes van schaamte.
Zo ook gisteren: Ik werk tot 1 december nog tussen de babykleertjes wagens en meubeltjes bij duimeland en toen ik nietsvermoedend midden in een gesprekje viel en mij een heeele simpele vraag werd gesteld, riep het antwoord wat ik hierop gaf enigzins wat vraagtekens op...
Dit heeft wel enige inleiding nodig zodat jullie nog een beetje snappen waarom ik in godsnaam zo'n raar antwoord gaf natuurlijk.
Maar zoals de meeste mensen wel weten die mijn twitter @liesbethcordia volgen, vonden mijn man en ik het prima met drie kinderen en heeft manlief zichzelf zoals we in de volksmond zeggen "laten helpen" zo'n twee weken geleden. Dit hield de gemoederen hier thuis de afgelopen tijd dus wel bezig (denk aan verkeerde grappen over paarse/blauwe zaken die niet voor kinderoortjes geschikt zijn).
toen ik dus zonder het voorafgaande gesprek op gevangen te hebben de vraag: .....toch liesbeth? dat weet jij wel he? hoe dat zit met steriliseren? hoe werkt dat tegenwoordig? in mijn schoot geworpen kreeg: was mijn antwoord dan ook direct en op zn liesbeth's (lees: IK HEB HELEMAAL GEEN TELEFOON NODIG-HARD): Neee joh! doen ze tegenwoordig helemaal niet meer moeilijk over hoor! ze vragen of je het zeker weet, of je vrouw het goedvindt en dan een week of wat later knip knip klaar! haha......
Toen mijn collega's in canon zowat hun ontbijt over de balie heen proestten van het lachen viel het kwartje dat ze vast iets anders vroegen.... en uiteraard ging het ook over de frequentie van zuigflessen steriliseren.
Dit is dus een zo'n blunder die niemand ooit nog vergeet, en die ik dus net zo goed openlijk zelf op het internet kan verspreiden voor iemand anders het doet.
Uiteraard is dit een dagelijks terugkerend gebeuren, dat blunderen. Zo liep ik vanmiddag richting school met een vriendin en volgens langsfietsende tieners "medemilf". De vriendin in kwestie (vanaf hier S genoemd) had zojuist een fortuin gespendeerd aan hele decadente maar tikkeltje ordinaire boven de knie- laarzen. Nou heeft ze echt een figuur waar ik een moord voor zou doen en die laarzen staan haar fantastisch, maar uiteraard vroeg ze zich af of ze écht niet te ordi waren.
Waarop ik natuurlijk weer (veel te hard) meedeelde dat ze met een bodystocking een een zweepje best kunnen. Uiteraard allebei in een lachstuip roept S op haar beurt weer iets te hard: ja mijn man is niet zo van de SM haha en jij?? waar ik vervolgens natuurlijk weer veeeel te luid krijslachend op antwoord: niet mn ding hoor dan moet ik wel heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel geil zijn" ooooops op het moment dat ik het woord uitspreek voel ik dat we bekeken worden. Ik kijk even omhoog en ja hoor, BINGO! Natuurlijk lopen we net onder een balkon door waar een 30-er met klapperende oortjes in zn tuinstoeltje zit te chillen. Die kerel zal wel gedacht hebben......
Zo zie je maar, je kunt met mij momenteel niet weg als je niet te laat wil komen (lees: ik vergeet vast mn tas/sleutels/kind of wat dan ook) of voor gek wil staan omdat ik je vast deelgenoot maak van één van mijn blunders uit de onuitputtelijke cave of blunders. Als ik voor elke verkeerde uitspraak op het verkeerde moment nou gewoon een euro krijg van iemand, spaar ik toch nog even die 8 miljoen die ik volgens mn filmpje ( http://www.youtube.com/watch?v=m5rZWfbB0mo ) heb gewonnen voor 1 januari bij elkaar gok ik.
Nou bij deze dan vast mijn voornemen voor volgend jaar: minder blunders en een georganiseerde chaos ipv totale chaos in mijn brein.
dan ga ik nu maar eens doen waar ik eigenlijk voor achter de computer ging zitten en dat is orde scheppen in de chaos die "mijn postvak in" heet!
ok dat is het grootste understatement ever... maar wanneer ik dus zo'n periode doormaak waarin alles druk en tegelijk is,zijn mijn hersenen een grote soort bermudadriehoek of gapende grot waarin een hoop informatie voornamelijk verloren lijkt te gaan.
Zo ben ik al weeeken dagelijks (drie keer) mijn sleutels kwijt, vergeet ik weer alle soorten afspraken (o.a. bij het consultatiebureau *schaam*) en wil het zelfs voorkomen dat ik rond 3 uur snachts ineens denk: oja, slapen is ook nog handig (maar ik heb nog zoveeeel te doen!).
Ook de organisatie in mijn mothership (lees: luiertas) is enigzins "rommelig" te noemen (SHIT! heeft iemand een tissue? mijn baby spuugt haar fles over me heen, maar ik ben slabbetjes, spuugdoekjes, billendoekjes en schone kleren vergeten....juist #ontaard)
Maar naast het feit dat ik dingen vergeet, ga ik ook in het dagelijks leven gebukt onder mijn lichtelijk chaotische brein. Meestal beginnen mijn hersenen dan namelijk pas met denken als de woorden mijn mond al hebben verlaten... nou ben ik doorgaans al weinig subtiel (wat vind je van mijn jurk? ja... je had beter een vuilniszak aan kunnen trekken) maar waar normaal gesproken de mensen waar ik mee ben last hebben van plaatsvervangende schaamte omdat ik alles roep wat er in me opkomt, zo krijg ik zelf momenteel ook wel roze wangetjes van schaamte.
Zo ook gisteren: Ik werk tot 1 december nog tussen de babykleertjes wagens en meubeltjes bij duimeland en toen ik nietsvermoedend midden in een gesprekje viel en mij een heeele simpele vraag werd gesteld, riep het antwoord wat ik hierop gaf enigzins wat vraagtekens op...
Dit heeft wel enige inleiding nodig zodat jullie nog een beetje snappen waarom ik in godsnaam zo'n raar antwoord gaf natuurlijk.
Maar zoals de meeste mensen wel weten die mijn twitter @liesbethcordia volgen, vonden mijn man en ik het prima met drie kinderen en heeft manlief zichzelf zoals we in de volksmond zeggen "laten helpen" zo'n twee weken geleden. Dit hield de gemoederen hier thuis de afgelopen tijd dus wel bezig (denk aan verkeerde grappen over paarse/blauwe zaken die niet voor kinderoortjes geschikt zijn).
toen ik dus zonder het voorafgaande gesprek op gevangen te hebben de vraag: .....toch liesbeth? dat weet jij wel he? hoe dat zit met steriliseren? hoe werkt dat tegenwoordig? in mijn schoot geworpen kreeg: was mijn antwoord dan ook direct en op zn liesbeth's (lees: IK HEB HELEMAAL GEEN TELEFOON NODIG-HARD): Neee joh! doen ze tegenwoordig helemaal niet meer moeilijk over hoor! ze vragen of je het zeker weet, of je vrouw het goedvindt en dan een week of wat later knip knip klaar! haha......
Toen mijn collega's in canon zowat hun ontbijt over de balie heen proestten van het lachen viel het kwartje dat ze vast iets anders vroegen.... en uiteraard ging het ook over de frequentie van zuigflessen steriliseren.
Dit is dus een zo'n blunder die niemand ooit nog vergeet, en die ik dus net zo goed openlijk zelf op het internet kan verspreiden voor iemand anders het doet.
Uiteraard is dit een dagelijks terugkerend gebeuren, dat blunderen. Zo liep ik vanmiddag richting school met een vriendin en volgens langsfietsende tieners "medemilf". De vriendin in kwestie (vanaf hier S genoemd) had zojuist een fortuin gespendeerd aan hele decadente maar tikkeltje ordinaire boven de knie- laarzen. Nou heeft ze echt een figuur waar ik een moord voor zou doen en die laarzen staan haar fantastisch, maar uiteraard vroeg ze zich af of ze écht niet te ordi waren.
Waarop ik natuurlijk weer (veel te hard) meedeelde dat ze met een bodystocking een een zweepje best kunnen. Uiteraard allebei in een lachstuip roept S op haar beurt weer iets te hard: ja mijn man is niet zo van de SM haha en jij?? waar ik vervolgens natuurlijk weer veeeel te luid krijslachend op antwoord: niet mn ding hoor dan moet ik wel heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel geil zijn" ooooops op het moment dat ik het woord uitspreek voel ik dat we bekeken worden. Ik kijk even omhoog en ja hoor, BINGO! Natuurlijk lopen we net onder een balkon door waar een 30-er met klapperende oortjes in zn tuinstoeltje zit te chillen. Die kerel zal wel gedacht hebben......
Zo zie je maar, je kunt met mij momenteel niet weg als je niet te laat wil komen (lees: ik vergeet vast mn tas/sleutels/kind of wat dan ook) of voor gek wil staan omdat ik je vast deelgenoot maak van één van mijn blunders uit de onuitputtelijke cave of blunders. Als ik voor elke verkeerde uitspraak op het verkeerde moment nou gewoon een euro krijg van iemand, spaar ik toch nog even die 8 miljoen die ik volgens mn filmpje ( http://www.youtube.com/watch?v=m5rZWfbB0mo ) heb gewonnen voor 1 januari bij elkaar gok ik.
Nou bij deze dan vast mijn voornemen voor volgend jaar: minder blunders en een georganiseerde chaos ipv totale chaos in mijn brein.
dan ga ik nu maar eens doen waar ik eigenlijk voor achter de computer ging zitten en dat is orde scheppen in de chaos die "mijn postvak in" heet!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten