Dat is wat het is. Ik ben niet zomaar een concentratieloze stuiterbal, nee een concentratieloze stuiterbal maar dan High Defenition.
Mijn brein is momenteel denk ik het beste te vergelijken met een soort dramatisch chaotisch zomerkamp voor onhandelbare pubers.
Behalve dat ik alles door elkaar heen denk en het zelfs met mezelf vaak niet eens ben, ben ik ook de hele tijd alles kwijt.
Zo had ik twee weken terug op een ochtend geen idee waar mn sleutels waren waardoor ik mijn meiden zo'n 40 minuten te laat op school bracht (ipv de gebruikelijke 2 minuten).
De sleutels waren door mijn 1 jarige miniatuur in mn schoen verstopt. Ook had ik die week een keer mn pinpas op mn bureau liggen (thuis dus) en kwam daar pas achter terwijl ik met een volle kar bij de kassa stond in de appie.
Toch kan het erger. Ik verkeerde enkele dagen terug namelijk in een heuse twilightzone 2.0. Want de afstandbediening was weg. Niet zomaar weg, gewoon écht wég!
Ik vraag me vaak af of zich in mijn huis een onzichtbaar vortex bevindt. Een groot gapend gat wat zo nu en dan sokken opvreet (ik kan een winkeltje beginnen in 1-lingen), dopjes van oorbellen, haarelastiekjes, sierraden (erfstuk van mijn oma, dat zilveren horloge houdt me nog steeds nachten wakker), mijn id-kaart, pennen, theelepels, washandjes, knuffels, mn favoriete slipjes, de standaard van de kerstboom (ik weet zeker dat ik die netjes haf bewaard), fietssleutels, oordopjes, losgeld, afspraakbevestigingen en nu dus ook de afstandbediening.
Na een uur of wat zoeken tussen de bank, onder de bank, slaapkamers, wasmanden, lades, de krabpaal, kattenbak en zelfs achter de wcpot raakte ik in paniek. Hulptroepen deden hun best hem te lokaliseren maar het mocht niet baten. Na 6 uur zonder resultaat het hele gebied uitgekamd te hebben, staakte ik noodgedwongen de zoekactie. Mijn kinderen hadden inmiddels namelijk honger. Ik ging al bijna verslagen richting bed toen ik me bedacht dat ik de luiertas voor dochterlief nog even moest vullen voor de volgende dag toen ik hem samen met een natgesabbelt kaakje terugvond ik de bewuste luiertas.
Ik zit nu dus serieus te overwegen mn huis te voorzien van bewakingscamera's in de hoop dat we dit nooit meer meemaken.
Zoals iedereen het altijd vrolijk zegt: als je iets kwijt bent vindt je het altijd op de laatste plek waar je kijkt terug. Dat lijkt me echter niet meer dan logisch, ik zie niet in waarom in verder zou zoeken als ik het eenmaal gevonden heb. Iets terugvinden op de laatste plek waar je kijkt is daarom ten alle tijden onvermijdelijk toch? Ik ben benieuwd hoe lang ik het volhoud geen belangrijke items kwijt te raken deze week. Ik hou je op de hoogte via facebook!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten