Met alle kracht die ik nog in me heb, weet ik nog net te voorkomen dat ik een vrije maar dodelijke val maak in een plots ontstaan ravijn dwars door mn woonkamer heen.
Hoewel mijn hart van adrénaline tekeergaat voel ik naast angst ook een plotselinge vreugde opwellen; waar vroeger het huis van mn vervelende buurman stond (vanaf hier "frodo" genaamd) ligt een ogenschijnlijk kilometersdiepe geul.
Half maassluis lijkt te zijn opgeslokt door moeder natuur. Gek genoeg is het eerste wat ik me bedenk "zou ik nog 3g hebben?". Dit is uiteraard niet het geval want ik heb T-Mobile.
Mijn kinderen lijken in tegenstelling tot nachten waarin er geen polarshift plaatsvond door alle teringherrie en chaos heen geslapen te hebben.
Net op het moment dat mijn man met een bos bloemen blij door de plaats waar ooit een tochtende voordeur zat komt aangelopen vliegt er een regenboogpoepende roze eenhoorn uit de krochten van de hel naast mijn huis en weet ik dat ik blijkbaar even was ingedut.
Ik schrik wakker, kijk uit mijn raam en zie dat mijn huis nog steeds aan dat van frodo vastzit. De wereld is er nog, niet vergaan en ook geen spoor van een ruimteschip. Net als het 3g netwerk op mn telefoon. Terug naar de orde van de dag dus, voor nu is dat slapen. Welterusten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten